اثر بخشی بازتوانی شناختی بر روی نقایص فراخنای حافظه کوتاه مدت بیماران اسکیزوفرنی مزمن

اختلال اسکیزوفرنی در تمامی سنین شایع است.  اثرات مخرب آن در حوزه شناختی ، ارزیابی و درمان در این زمینه کاملا ضروری به نظر می رسد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی بازتوانی شناختی بر روی نقایص فراخنای حافظه کوتاه مدت بیماران اسکیزوفرنی مزمن بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه بیماران  اسکیزوفرنی مزمن مشتمل بر 30 نفر بود، که به طور تصادفی بر اساس ملاک های ورود و خروج در دو گروه 15 نفری گواه و آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش، 15 جلسه بازتوانی شناحتی برای هر آزمودنی دریافت کردند.

نتایج نشان داد پس از مداخله بازتوانی شناختی نمرات  کلی حافظه شنیداری، حافظه بینایی و فراخنای کلمات در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه افزایش یافت (p<0/05) ولی  بازتوانی شناختی  تاثیری در فراخنای حافظه کوتاه مدت اعداد بیماران اسکیزو نی مزمن نداشت.

 نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بازتوانی شناختی در ارتقای حافظه شنیداری و بینایی و فراخنای کلمات موثر است. بنابراین پیشنهاد می شود علاوه بر مداخلات دارویی و روانشناختی معمول از مداخلات مبتنی بر بازتوانی شناختی در این بیماران نیز استفاده شود.