درهم تنیدگی خانه / قلمرو و فضای درون/ برون در جامعه ایلی ایران (مطالعه موردی ایل کاکاوند)

این پژوهش به دنبال فهم جایگاه «خانه و قلمرو» در ایل کاکاوند است. رویکرد نظری این پژوهش مبتنی بر آراء گاستون باشلار در باب «خانه» است. روش پژوهش مردم نگاری و فنون گردآوری داده مصاحبه عمیق و مشاهده مشارکتی است. داده ها بر اساس مراحل سه گانه تحلیل،تفسیروگزارش نویسی تجزیه وتحلیل شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که 1. سیاه چادر سرپناه، محل گردهم آیی خانوادگی، طایفه و ایل است به نحوی که می توان آن را فضای خوشبختی و پر از داشته های انسانی دانست. مرزهای سیاه چادر چنان نفوذپذیر است که تا سرحدات قلمرو پیش می رود و رابطه درون و بیرون در آن کم رنگ می شود 2. سرتاسر قلمرو کوچ برای ایلات و طوایف پر از معانی، خاطرات و یاد گذشتگان است. مکان های مقدس/نامقدس، چرخه حیات (تولد و مرگ) و نامگذاری در گستراندن معانی و بازتولید آن در قلمرو کوچ نقش دارد. بنابراین حس تعلق دامنه ای به گستردگی قلمرو دارد و محدود به سیاه چادر نیست. 3. کوچروان آواره و خانه به دوش نیستند بلکه جابجایی چرخه ای مهمترین بعد از نظام سازمان یافته زندگی آنهاست که خانه در آن  «سیال و نفوذپذیر» است.