بررسی کارآیی نانولوله های کربنی تک دیواره و چند دیواره در حذف داروی استامینوفن از محیط های آبی: مطالعه ایزوترم و سینتیک جذب

باقیمانده های دارویی در گروه آلاینده های نوظهور قرار دارند. داروها و متابولیت های آن ها، به علت ایجاد خطرات احتمالی و سمیت برای انسان و محیط، بایستی از منابع آبی حذف گردند. این مواد با روش های متعارف تصفیه آب و فاضلاب، به طور کامل حذف نمی شوند. هدف از این مطالعه، بررسی حذف استامینوفن با استفاده از نانولوله های کربنی تک دیواره و چند دیواره از محیط آبی بوده است.

در این مطالعه تجربی، اثر متغیرهای مختلف شامل: pH، غلظت اولیه استامینوفن، دوز جاذب، زمان تماس و سرعت اختلاط در حذف استامینوفن به وسیله نانولوله های کربنی تک دیواره و چند دیواره بررسی گردید. همچنین ایزوترم های جذب لانگمویر، فروندلیچ، Temkin، Dubinin-Rudeshkuvich و BET و سینتیک جذب شبه درجه اول و شبه درجه دوم نیز بررسی شد. غلظت استامینوفن به وسیله اسپکتروفتومتر در طول موج nm258  λ max=اندازه گیری شد.

نتایج آزمایش ها نشان داد که نانولوله های کربنی تک دیواره و چند دیواره به ترتیب قادر به حذف 59/38 و 24/28 درصد استامینوفن در زمان 45 دقیقه، در 7=pH هستند. با افزایش دوز نانولوله، درصد حذف افزایش و ظرفیت جذب کاهش یافت و فرآیند جذب بیشترین همبستگی را با مدل لانگمویر و سینتیک شبه درجه دو با 99/0R2> نشان داد.

براساس نتایج به دست آمده مشخص شد که جاذب های نانولوله کربنی تک دیواره و چند دیواره به عنوان یک جاذب موثر در حذف استامینوفن از محلول های آبی می تواند در کنار روش های دیگر تصفیه مورد استفاده قرار گیرد.