یک آیه، یک برداشت

در آیه فوق به دو نکته مهم که در ارتباط با مدیریت و رهبری است، اشاره شده است: امانت داری و رفتار عادلانه. امانت در قرآن به سه صورت امانات میان انسان و خدا، انسان و دیگران و نیز انسان و خودش مطرح شده است. همچنین، در روایات متعدد به نقل از تفسیر نور، منظور از امانت، رهبری جامعه معرفی شده که مصداق بارز آن، اهل بیت علیهم السلام می باشند. در جامعه کنونی که سازمان های مراقبت بهداشتی، نقش اصلی در مدیریت امور مربوط به سلامت افراد جامعه دارند، بر سر کار آمدن مدیران لایق، کلید موفقیت این سازمان ها محسوب می شود. مدیریت این سازمان ها، امانتی است که بر عهده یک سری از افراد گذاشته می شود که به فرموده حضرت علی (ع) "هر کس خود را در جامعه بر دیگران مقدم بدارد و پیشوا شود، در حالی که بداند افراد لایق تر از او هستند، قطعا او به خدا، پیامبر و مومنان خیانت کرده است". بر این اساس، مدیران باید شایستگی های لازم را متناسب الزامات سازمان های مراقبت بهداشتی داشته باشند تا بتوان گفت که امانت به اهل و صاحبش واگذار شده است.
داشتن رفتار عادلانه و دور از تبعیض در ارتباط با افراد زیرمجموعه، نکته مهم دیگری است که می توان از این آیه استنباط نمود. در سطح مدیریت عالی، برخورد با افراد باید متناسب با قابلیت ها و شایستگی های آن ها بوده و در انتصاب و عزل افراد یا تشویق و تنبیه آن ها به هیچ کسی ظلم روا داشته نشود. بزرگترین ثمره رعایت عدل توسط مدیر این است که هر کسی بر حسب میزان توانایی خویش در جایگاه واقعی خود قرار می گیرد که این از پایه ها و اصول اساسی کارآمدسازی سیستم های سلامت می باشد.