سوبجکتیویته نئوتنیک کاربر و روند تحولات جهانبینی آن در زبان در حال تعریف

اگر با نظریه فون هومبولت که «هر زبان جهان بینی مختص به خود را دارد»، موافق باشیم بدیهی است که یادگیری زبانی جدید نیز تاثیرات خاص خود را بر ادراک از دنیای پیش رو و حتی نوع توصیفات در مورد اطراف می گذارد. بنابراین یادگیری زبانی جدید به کاربر این امکان را می دهد تا سوبجکتیوینه خود را عمق بخشد و وحدت ذهنی او را با نشانه های معنایی در گفتمان سوبجکتیویته استدلالی افزایش دهد. اما چگونه سوبجکتیویته توسط فراگیری زبانی جدید تغییر می پذیرد؟ اگر قضیه بالا را قبول داشته باشیم، شواهد آن درعبارات قابل درک است ولی براحتی قابل شناسایی نیست. بنابراین، در این مقاله ارتباط بین زبان و شناخت که غالبا بر رابطه بین هستی زبان و موضوعات فرا زبانی تمرکز دارد، را بررسی می کنیم. بدین ترتیب، این رویکرد به ما امکان می دهد تا بتوانیم نگاهی متفاوت به سوبژکیویته کاربرانی که در حال یادگیری زبان در حال تعریف هستند داشته باشیم و بتوانیم مراحل مختلف این مالکیت زبانی را تحلیل کنیم.