سنجش نقش خاطره جمعی در فرآیند احیای خانه ها و بافت قدیمی ساغریسازان رشت

بافت های قدیمی با ارزش شهر رشت ازجمله محله قدیمی ساغریسازان به مثابه بستر وقوع رویدادها، یادآور خاطرات فردی و جمعی شهروندان بوده و نقش مهمی را در خوشایندی و معنادار نمودن محیط شهری ایفا می نماید. ایفاء نقش مورد نظر مستلزم وجود کدهای قابل شناسایی در بافت های  قدیمی است که گذر زمان موجب فرسایش آن ها شده است. این پژوهش به بررسی خاطره جمعی ساکنین در احیای خانه ها و بناهای قدیمی با ارزش ساغریسازان می پردازد. پس از پرداختن به نظریه های موجود در زمینه خاطره جمعی و مطالعه موردی با رویکرد تحلیلی به آزمون فرضیه پرداخته شده است. پرسش این تحقیق حول این محور قرار دارد که آیا می توان از خاطرات جمعی شهروندان درجهت احیای خانه ها و بافت های  قدیمی با ارزش معماری، بهره گرفت؟ همچنین محوریت این تحقیق برگرفته از این فرض است که به نظر می رسد استمرار و حفظ هویت کلیت بافت ساغریسازان به خاطره جمعی و حس تعلق شهروندان در بافت مورد نظر وابسته است. هدف از این تحقیق یافتن پیشنهادات عملی برای افزایش کیفیت در بافت های قدیمی با ارزش بوده؛ و از آنجایی که تبیین کیفی عوامل و محورهای محیطی جهت حصول به پیشنهادات اجرایی است، لذا روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و کسب اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای صورت پذیرفته است. برای بررسی خانه ها و بناهای بومی مورد مطالعه، پرسشنامه سنجش شاخص ها تهیه و تنظیم و در بین 47 نفر از ساکنین این بافت قدیمی توزیع شد و اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار 1SPSS تحلیل شدند. نتایج نشان می دهند که به دلیل توجه مدیریت شهری به ساخت و سازهای جدید، بافت قدیمی رها شده و بسیاری از خاطرات در این محله رنگ باخته است، نقش خاطره جمعی در احیای بافت های قدیمی با ارزش می تواند با به کارگیری مشارکت شهروندان و دریافت نقشه های شناختی آن ها نسبت به مکان، حفاظت از آیین ها و برگزاری نمایش های آیینی خاطره انگیز در مکان های مذهبی و حفظ عناصر بومی قدیمی با ارزش و به کارگیری آن در ساخت و سازهای جدید و مورد مطالبه روز شهروندان صورت پذیرد.