اثر نیتروژن و سایکوسل بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و عملکرد دانه برنج (Oryza sativa L.)

به منظور بررسی اثر کاربرد کود نیتروژن و تنظیم کننده رشد سایکوسل بر کارایی مصرف نیتروژن، برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و عملکرد دانه برنج، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در صومعه سرای استان گیلان در سال 93-1392 اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل مقادیر کود نیتروژن در چهار سطح (بدون کاربرد نیتروژن به عنوان شاهد، کاربرد 100، 150 و 200 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) از منبع اوره و استفاده از چهار سطح سایکوسل (عدم مصرف، 0/8، 1/6 و 2/4 لیتر در هکتار) بودند. نتایج نشان داد محلول پاشی 4/2 لیتر در هکتار سایکوسل و کاربرد 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار، سرعت پر شدن دانه، طول دوره موثر، طول دوره و دوره موثر پر شدن دانه، تعداد دانه در خوشه و وزن هزار دانه را افزایش داد. بیش ترین انتقال ماده خشک از ساقه و کل بوته به ترتیب 57/91و 114/6گرم در متر مربع و بیش ترین سهم انتقال مجدد و مشارکت ذخایر ساقه در عملکرد دانه به ترتیب 47/91 و 27/04 درصد در شرایط عدم کاربرد کود نیتروژن و محلول پاشی 4/2 لیتر در هکتار سایکوسل بود. بیش ترین عملکرد دانه در کاربرد 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار  به دست آمد و کم ترین آن به عدم مصرف نیتروژن تعلق داشت. بیش ترین کارایی مصرف نیتروژن به کاربرد 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و کم ترین آن به مصرف 200 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن تعلق داشت. بیش ترین کارایی مصرف نیتروژن به کاربرد 4/2 لیتر در هکتار سایکوسل و کم ترین آن به عدم کاربرد سایکوسل تعلق داشت. محلول پاشی 0/8، 1/6 و 2/4 لیتر در هکتار سایکوسل، عملکرد دانه را به ترتیب 12/47، 21/68و 32/05درصد نسبت به شاهد افزایش داد. به نظر می رسد محلول پاشی 2/4 لیتر در هکتار سایکوسل و کاربرد 200 کیلوگرم در هکتار نیتروژن می تواند به عنوان ابزار مناسب برای افزایش عملکرد دانه برنج باشد.