مقایسه تاثیر تمرینات یوگا و برنامه تعامل بین نسلی بر سلامت روان سالمندان

سلامتی به عنوان رفاه جسمی، روانی و اجتماعی تعریف شده است و صرفا عدم وجود بیماری و ناتوانی جسمی نیست؛ لذا این مطالعه با هدف بررسی مقایسه تاثیر دو برنامه تمرینات یوگا و تعامل بین نسلی بر سلامت روان سالمندان انجام شد.

روش پژوهش شبه آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون بود. جامعه آماری شامل سالمندان ساکن مراکز شبانه روزی نگهداری سالمندان شهر مشهد در سال 1396 بود که از میان آن ها با روش نمونه گیری خوشه ایتصادفی 300 سالمند واجد شرایط انتخاب و سپس به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های متغیرهای جمعیت شناختی، وضعیت اقتصادی-اجتماعی و سلامت عمومی بود، که طی 36 جلسه 90 دقیقه ای (سه بار در هفته) در مورد گروه های آزمایش اجرا شد. داده ها در دو مرحله اندازه گیری، با استفاده از تحلیل واریانس دو طرفه، آنوا  و آزمون تعقیبی بن فرونی در محیط نرم افزار  SPSS-25 تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که برنامه بین نسلی تمرینات یوگا موجب بهبود معنی دار نمرات سلامت روان و تمام خرده مقیاس های آن شد (F=8/691، 0/001≥P). همچنین برنامه تعامل بین نسلی نیز با کاهش معنی دار نمرات سلامت روان و دو خرده مقیاس اختلال عملکرد اجتماعی و افسردگی تاثیری مشابه تمرینات یوگا داشت (081/4=F ، 05/0≥P). اما بر دو خرده مقیاس جسمانی سازی علائم (F=1/179، 0/05≤P) و مقیاس اضطراب-کم خوابی تاثیر کمتری داشت (F=2/264، 0/05≤P).

بر اساس یافته های این پژوهش فعالیت بدنی سبک و حضور در کنار جوانان منجر به بهبود مقیاس های سلامت روانی نظیر اضطراب، افسردگی و کارکردهای اجتماعی شد.