رابطه هوش معنوی، استرس ادراک شده و انعطاف پذیری کنشی با بهزیستی روان شناختی سالمندان

سالمندی دوره حساسی از زندگی بشر است که طی آن سالمندان در معرض مشکلات بسیاری از جمله بیماری های مزمن و کاهش استقلال فردی قرار می گیرند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش معنوی، استرس ادراک شده و انعطاف پذیری کنشی با بهزیستی روان شناختی در سالمندان ساکن در مرکز سالمندی انجام شد.

پژوهش حاضر مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش سالمندان ساکن در مراکز سالمندی شهر اهواز در سال 1397 بودند که از میان آنها 320 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با پرسشنامه های هوش معنوی کینگ (2008)، استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983)، انعطاف پذیری کنشی کانر و دیویدسون (2003) و بهزیستی روان شناختی ریف (2002) جمع آوری شدند. داده ها با روش های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند.

 یافته ها نشان داد که هوش معنوی (0/62 = r) و انعطاف پذیری کنشی (0/67 = r) رابطه مثبت و معنی دار و استرس ادراک شده (0/38- = r) رابطه منفی و معنی دار با بهزیستی روان شناختی در سالمندان داشتند. همچنین ضرایب همبستگی چندگانه نشان داد که انعطاف پذیری کنشی (0/44 = r2) و هوش معنوی (0/53 = r2)، بهزیستی روان شناختی در سالمندان را پیش بینی کردند (0/01 > P).

نتایج حاکی از اهمیت روابط هوش معنوی، استرس ادراک شده و انعطاف پذیری کنشی با بهزیستی روان شناختی در سالمندان بودند. بنابراین برای بهبود بهزیستی روان شناختی در سالمندان می توان هوش معنوی و انعطاف پذیری کنشی آنان را افزایش و استرس ادراک شده آنان را کاهش داد.