مقایسه دلبستگی به مکان، استرس زندگی ‏دانشجویی و انگیزش تحصیلی ‏در دانشجویان بومی و غیربومی دانشگاه‎ ‎های دولتی شهر تهران

امروزه دانشجویان زیادی برای ادامه تحصیل از زادگاه خود فاصله گرفته و در شهر جدید با مشکلاتی مواجه می شوند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دلبستگی به مکان، استرس زندگی دانشجویی و انگیزش تحصیلی در دانشجویان بومی و غیربومی دانشگاه های دولتی شهر تهران انجام شد. پژوهش از نوع توصیفی و علی- مقایسه ای است و جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه های دولتی شهر تهران مشغول به تحصیل در نیم سال دوم سال تحصیلی 95-1394 بودند که از آن میان نمونه ای به حجم 195 نفر از دانشجویان بومی و غیربومی دختر و پسر به روش نمونه گیری دردسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. ابزار سنجش شامل مقیاس دلبستگی به مکان ویلیامز و رگنباک (1989)، مقیاس انگیزش تحصیلی هارتر (1980) و مقیاس استرس زندگی دانشجویی گادزلا و بال اغلو (2001) است. نتایج حاصل از اجرای تجزیه و تحلیل چندمتغیره نشان داد که دانشجویان در دو گروه بومی و غیربومی در دلبستگی به مکان (F=11.78, p<.001) استرس زندگی دانشجویی (F=4.3, p<.001) و انگیزش تحصیلی درونی (F=3.36, p<.001) با یکدیگر تفاوت معناداری داشته، اما از حیث انگیزش تحصیلی بیرونی با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند (F=1.71, p>.1).. زمینه سازی امکان ادامه تحصیل دانشجویان در زادگاه خود و آماده سازی آن ها در حین ورود به دانشگاه می تواند نقش موثری در کاهش استرس ناشی از زندگی در خوابگاه و افزایش بازدهی تحصیلی در دانشجویان گردد.