از متن تا اجرا: نگاهی به شیوه های مدرن تفسیر و اجرای نمایشنامه ها

این مقاله به بررسی عقاید و عملکرد برخی از کارگردانان و نویسندگان درباره درجات وفاداری به متن و یا ساختارشکنی و استفاده از متن به عنوان پیش متنی برای ارائه دغدغه های هنری اجراکنندگان میپردازد. میزان وابستگی ٬ وارونه سازی تئاتر به متن و نویسنده این پرسش را برانگیخته است که آیا کارگردان را باید خالق اثر دانست یا تحقق بخش آن. این مقاله نشان میدهد که صاحب نظران تئاتر مدرن رابطه بین متن نوشته شده و اثر تئاتر اجرا شده را به صورتهای مختلفی تفسیر کرده اند. درحالیکه برخی کارگردانان کار خود را خدمت به نویسندگان دانسته اند و رضایت آنان را در اولویت قرار برخی دیگر خود را خالق اثر دانسته و متن را تنها یکی از عناصر قابل حذف تئاتر میدانند. کنستانتین ٬ داده اند و گروه ووستر ازجمله مشاهیری هستند که نظرات آنها ٬ ایلیا کازان ٬ وزولد میرهولد ٬ جرزی گروتوسکی ٬ استنیسلاوسکی در این مقاله به اختصار بررسی میشود. آنچه در این بررسی مشخص خواهد شد کمرنگ شدن نقش نویسنده به عنوان تنها و کار گروهی است. در پایان این مقاله ابداع در ارائه متن نه به ٬ تنوع در فرم ٬ خالق اثر و پیشروی تئاتر به سوی ابداعات معنای مرگ نویسنده بلکه نوعی ادامه دادن به متن و جان دوباره بخشیدن به ابعاد مختلف آن در نظر گرفته میشود.