اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بدتنظیمی هیجانی و شفقت بر خود دانش آموزان خودآسیب رسان

خود آسیب رسانی شامل انواع مختلفی از رفتارهایی است که با هدف های مختلف روان شناختی و بین فردی به شکل های مستقیم  و غیر مستقیم انجام می شوند و هرچند ممکن است با یا بدون نیت خودکشی باشند، به لحاظ اجتماعی و فرهنگی مورد قبول اکثریت نیستند. یکی از مولفه های مشترک در خودآسیب رسانی های مستقیم و غیرمستقیم مهارت های تنظیم هیجانی است.  هدف پژوهش حاضر مطالعه ی اثر بخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر بد تنظیمی هیجانی و شفقت به خود دانش آموزان خود آسیب رسان شهر ساری بود. برای این منظور طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون وگروه کنترل 30 دانش آموز دبیرستان شهر ساری به شیوه ی نمونه ی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پروتکل درمانی طی 10 جلسه 90 دقیقه ای در گروه آزمایش اجرا شد. شرکت کنندگان هر دو گروه،  در ابتدا و انتهای پژوهش، از نظر نشانه های مشکلات رفتاری، خود-آسیب رسانی، دشواری در تنظیم هیجان و شفقت به خود مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که در سطح معناداری 05/0 درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به بهبود وضعیت  بدتنظیمی هیجانی  دانش آموزان خود آسیب رسان هم در مرحله پس آزمون و هم در مرحله پیگیری شده است.  همچنین معلوم شد که در درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش منجر به افزایش سطح شفقت به خود دانش آموزان خود آسیب رسان هم در مرحله پس آزمون و هم در مرحله پیگیری شده است.