درآمدی بر هندسه نظری در معماری

در بررسی رابطه ی مباحث نظری  و علمی در معماری, هندسه همواره حلقه واسط این ارتباط بوده است. هندسه جایگاه ، در بررسی رابطه ی مباحث نظری و عملی در معماری ابن سینا و ، اخوان الصفا ، ویژه های در بین حکمای گذشته همچون ارسطو، افلاطون و به ویژه فیثاغورس و در ایران فارابی بوزجانی و خوارزمی داشته است. همچنین اندیشمندان معاصر ، غزالی؛ و در بین ریاضی دانان همچون ابوریحان بیرونی توجه خاصی به این مسئله نشان دادهاند .هندسه یکی از ارکان نظریه های فلسفی و حکمی بوده است و نقش اساسی در شکل گیری معماری داشته است. سوال تحقیق این است که جایگاه هندسه نظری در آرای قرآن، حکما، ریاضی دانان و اندیشمندان معاصر چگونه بوده است؟ پژوهش با روش توصیفی تحلیلی انجام شده و نتیجه آن اینکه هندسه در آرای حکما به عنوان جوهر اشیا، روشن ترین قالب زبانی جهت توصیف قلمرو ماوراءالطبیعه، دانش واقعیت های انتزاعی دانسته شده است و در بین حکمای ایران در ابتدا به صورت عرفانی و معنوی به آن پرداخته شده، سپس به دو بخش هندسه نظری و عملی تقسیم شده است. در بین ریاضی دانان بیشتر به جنبه های عملی هندسه توجه شده است و نظرات اندیشمندان تزیین محض و عرفانی نماد ، معاصر را میتوان به چهار رویکرد کلی شامل، آشنایی کلی با هندسه، هندسه کاربردی گرایی دسته بندی کرد.