عوامل مرتبط با خشونت خانگی علیه زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان ها و مراکز واکسیناسیون شهر تهران

خشونت علیه زنان پدیده ای جهانی است و در همه اعصار وجود داشته است. پژوهش حاضر باهدف روشن تر شدن ابعاد خشونت علیه زنان باردار و عوامل موثر بر آن انجام شده است.

پژوهش حاضر مطالعه ای مقطعی بر روی 270 زن متاهل است؛ که از اردیبهشت تا آبان ماه سال 1397 به مراکز درمانی و واکسیناسیون شهر تهران مراجعه کرده اند. روش تحقیق پیمایش و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ی ساخت یافته بود. داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 22، تجزیه وتحلیل شدند و در این راستا از آزمون های آماری  ضریب همبستگی، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تفاوت میانگین استفاده گردید.

با توجه به نتایج پژوهش 8/82 درصد زنان حداقل یکی از انواع خشونت را در دوران بارداری تجربه کرده اند. در مورد ابعاد خشونت، خشونت مالی با 66/29 درصد شایع ترین نوع خشونت و خشونت جسمی با 43/13 درصد کم ترین میزان خشونت را به خود اختصاص داده اند. هم چنین نتایج حاکی از آن است که با سطح معنی داری 5 درصد، افزایش تحصیلات زن (14- r =) و مرد (11- r =)، عاملی موثر در کاهش خشونت های جسمی، مالی و اجتماعی است. به علاوه هرچه محل تولد مردان از محیط های کوچک روستایی به شهرهای بزرگ نزدیک تر شده، میزان خشونت (به جز بعد مالی خشونت) نیز  (22- r =) کاهش یافته است. زنان با خواستگاه روستایی یا شهر کوچک، بیشتر مورد خشونت واقع شده اند و نیز با افزایش سطح توسعه فرهنگی محل سکونت، میزان خشونت اعمال شده در ابعاد مالی(171- r =)، جسمی (13- r =) و اجتماعی (15- r =) کاهش یافته است. میزان خشونت مردان فارس از خشونت مردان کرد، ترک و سایر قومیت ها کم تر بوده است. همچنین دو متغیر نگرش های فرهنگی مولد (50 r =) و مانع خشونت (40- r =) بیشترین شدت رابطه را با متغیر شاخص خشونت داشته اند. به علاوه شکل گیری نگرش های فرهنگی در زنان، رابطه معنی داری با متغیرهای سن، تحصیلات، توسعه فرهنگی محل سکونت و محل تولد آنان دارد؛ اما بین قومیت زنان و نگرش های فرهنگی مولد و مانع خشونت در آنان رابطه  معنی داری دیده نشد.

با توجه به یافته های پژوهش، افزایش سطح تحصیلات زنان و مردان، توسعه ی فرهنگی محله ها و اصلاح نگرش های فرهنگی در سطح خانواده ازجمله عوامل موثر بر خشونت علیه زنان باردار هستند.