تاثیر ذخیره نزولات جوی بر بهبود وضعیت درختان بلوط ایرانی دچار خشکیدگی (مطالعه موردی: جنگل های چوار استان ایلام)

تنش خشکی شدید، موجب محدود شدن رشد گونه های گیاهی ازجمله درختان بلوط شده و همزمان با شروع ضعف، هجوم آفات و امراض و در نهایت مرگ آنها اجتناب ناپذیر است. بهره گیری از روش های ذخیره نزولات، آب مورد نیاز رشد گیاه را در خاک فراهم می کند. در این تحقیق امکان استفاده از دو روش ذخیره نزولات جوی بصورت بانکت های خطی و هلالی برای مقابله با شرایط بحرانی جنگل های در معرض خطر خشکیدگی بلوط، واقع در بخش چوار استان ایلام، در مقایسه با شاهد (بدون ذخیره) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار و 3 تیمار بررسی شد. در ابتدا مشخصات درختان، وضعیت خاک و میزان رطوبت آن اندازه گیری شد و در طول دوره چهارساله هم مقادیر رطوبت خاک ماهانه و وضعیت سلامت درختان ارزیابی و ثبت شد. نتایج آزمایش نشان داد که رطوبت خاک در سال کم بارش تقریبا متناسب با میزان کاهش بارندگی کاهش می یابد، به طوری که در ماه های گرم، بحران کاهش رطوبت حتی به عمق بیش از یک متری خاک می رسد. مقایسه تغییرات میانگین رطوبت خاک حکایت از اثر معنی دار روش های ذخیره باران در افزایش رطوبت خاک به میزان 21 درصد در روش بانکت خطی و 39 درصد در روش بانکت هلالی داشت. بررسی تغییر درجه شادابی و سلامت درختان نشان داد که بین تیمار ذخیره نزولات و تیمار شاهد در سطح اعتماد 95 درصد اختلاف معنی دار وجود دارد که حکایت از تاثیر مثبت ذخیره نزولات در تغییر درجه سلامت درختان دچار خشکیدگی دارد. بنابراین ذخیره نزولات جوی برای افزایش رطوبت خاک و بهبود سلامت و شادابی درختان دچار خشکیدگی، قابل توصیه است.