اثر تابش اشعه فرابنفش C بر برخی ترکیبات فیتوشیمیایی و فعالیت پاداکسایشی در پوست حبه انگور رقم بیدانه سفید

اثر پرتو فرابنفش نوع C (UV-C) به تنهایی یا در ترکیب با دیگر تیمارها بر سنتز ترکیبات ثانویه در گیاهان، اخیرا مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، اثر پرتو UV-C بر برخی ویژگی های فیتوشیمایی و فعالیت برخی آنزیم های دخیل در متابولیسم ترکیبات فنلی در انگور مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا حبه های انگور رقم بیدانهسفید در معرض پرتو UV-C در شدت های0 (شاهد)، 0/8، 1/2 و 4/2 کیلوژول بر مترمربع قرار گرفته و سپس در دمای 15 درجه سانتی گراد به مدت 6 روز نگهداری شدند. شدت های کم پرتو فرابنفش، تجمع فنل کل در پوست حبه را القا کرد. کمترین میزان فلاونوئید کل در حبه های تیمار شده با بالاترین شدتUV-C  (kJm-24/2) در روز اول مشاهده شد درحالی که حبه های تیمارشده با شدت کم UV-C (kJm-2 0/8) پس از گذشت 5 روز بیشترین میزان فلاونوئید را داشتند (0/45 میلی گرم روتین در گرم وزن تر). همچنین کاربرد تابش UV-C منجر به افزایش ظرفیت پاداکسایشی نمونه های تیمارشده در مقایسه با شاهد گردید. لازم به ذکر است پرتوتابی باUV-C  اثر معنی داری بر مقدار تانن کل پوست حبه نداشت؛ با این وجود اثر UV-C بر فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز (PAL) در طول مدت نگهداری قابل توجه بود. UV-C فعالیت آنزیم پراکسیداز (POD) را تا اوسط مدت نگهداری کنترل کرد؛ ولی در مورد آنزیم پلی فنل اکسیداز (PPO) این رفتار وابسته به شدت UV-C بود. نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد UV-C در شدت های پایین، روش مناسبی برای افزایش میزان ترکیبات فنلی و ظرفیت پاداکسایشی انگور تازه خوری رقم بیدانهسفید در طول مدت نگهداری کوتاه می باشد.