بررسی تاثیر دی کلرواستات (DCA) و تمرین استقامتی بر بیان ژن های سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) در عضله ی قلبی رت های نر دیابتی

استرس اکسیداتیو در شروع و توسعه ی عوارض دیابت از جمله کاردیومیوپاتی دیابتی نقش کلیدی ایفا می کند. هدف از این تحقیق بررسی نقش DCA بر بیان SOD و GPX متعاقب شش هفته تمرین استقامتی در عضله ی قلبی رت های نر دیابتی بود.

 در این تحقیق تجربی، تعداد 64 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن؛ 12 ± 200 گرم) انتخاب و پس از دیابتی شدن از طریق محلول استرپتوزوتوسین به طور تصادفی به هشت گروه تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی به مدت 6 هفته بر روی تردمیل انجام گرفت. در تحقیق حاضر جهت مهار PDK4 در عضله ی قلبی از تزریق درون صفاقی DCA به مقدار 50 میلی گرم در هر کیلوگرم وزن بدن استفاده شد. بیان ژن ها با روش Real-Time PCR اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

نتایج تحقیق نشان داد که متعاقب تمرین استقامتی، بیان ژن PDK4 افزایش و بیان ژن های SOD وGPX  در گروه تمرین استقامتی + دیابت و تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل کاهش یافتند (P<0/05). و با مهار PDK4 بیان ژن هایSOD  وGPX  در گروه تمرین استقامتی + دیابت + DCA و گروه تمرین استقامتی + DCA نسبت به گروه کنترل افزایش یافتند (P<0/05).

با توجه به نتایج این تحقیق احتمال می رود با تزریق DCA، تجمع مکرر رادیکال های آزاد ناشی از تمرینات ورزشی در افراد دیابتی توسط سازگاری های میتوکندری کاهش یابد، که به دنبال آن می توان استرس اکسیداتیو را در بافت قلبی بیماران دیابتی کاهش و کارایی قلب را افزایش داد.