اثربخشی آموزش خطاهای شناختی به شیوه ی فلسفه برای کودکان و نوجوانان بر خطاهای شناختی، تندرستی و میزان قند خون کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک

دیابت نوع یک، بیماری مزمنی است که کودکان و نوجوانان با وجود داشتن اطلاعات کافی در مورد انواع مراقبت ها از خود (تغذیه، زدن انسولین، ورزش و...) توان مراقبت مناسب از خود را ندارند. مراقبت نکردن از خود مانند هر رفتاری می تواند متاثر از شیوه ی تفکر باشد و شیوه ی آموزش فلسفه می تواند آموزشی مناسب برای تغییر تفکر باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش خطاهای شناختی به شیوه ی آموزش فلسفه برای کودکان و نوجوانان بر افزایش تندرستی و کاهش خطاهای شناختی و میزان قندخون کودکان و نوجوانان دارای دیابت نوع یک است.

پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل (لیست انتظار) است. نمونه ی پژهش حاضر شامل 22 نفراز کودکان و نوجوانان انجمن دیابت ایران بودند که به مقیاس های خطاهای شناختی کودکان و نوجوانان کویین و همکاران (CDS)، پرسشنامه تندرستی (WHO-5) ومیزان قند خون (A1C) پاسخ دادند. برای آزمون فرضیه از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) استفاده شد.

نتایج آزمون تحلیل کواریانس معنادار بود. به دنبال آن تفاوت خطاهای شناختی (F (17,1) =9/01, P=0/008) و تندرستی (F (17,1) =7/4, P=0/01) در دو گروه معنادار بود ولی میزان قند خون (F= (17,1) =0/01, P=0/8)معنادار نگردید.

آموزش خطاهای شناختی به شیوه ی فلسفه برای کودکان و نوجوانان باعث رشد استدلال، تفکر منطقی کودکان و نوجوانان می شود و به آنها کمک می کند تا در شرایط ناکامی، استرس و اضطراب از خود مراقبت کنند و تندرستی هیجانی شان بهبود یابد. اگرچه به نظر می رسد برای تاثیر روی قند خون، مدت زمان بیشتری لازم است.