تدوین پروتکل آموزشی رفتار با کودکان طلاق به مادرانشان و اثر آن بر رفتار مادران

این پژوهش با هدف تهیه پروتکل آموزشی رفتار با کودکان طلاق، ویژه مادران، انجام شد. در این پژوهش آزمایشی که از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود، روش نمونه گیری از جامعه در دسترس انتخاب و پس از انتساب تصادفی آزمودنی ها به دو گروه کنترل و آزمایش، تعداد مادران طلاق 40 نفر (20 نفر گروه آزمایش، 20 نفر گروه کنترل) که دارای کودک 6-12 سال بودند را شامل می شد. برای گروه آزمایش 12 جلسه برنامه مداخله ای ویژه کودکان طلاق طی 4 هفته متوالی و سه روز در هفته برگزار شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در این پژوهش از این پرسشنامه ها سود برده شد: پرسشنامه خشم اسپیلبرگ (1999)، پرسشنامه اضطراب حالت-صفت اسپیلبرگ (1989)، پرسشنامه احساس گناه کوگلر و جونز (2000)، پرسشنامه سازگاری بل (1934) و پرسشنامه جو عاطفی خانواده هیل برن (1964). برای آزمون فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. بررسی نتایج نشان داد که تفاوت بین میانگین های گروه آزمایش و کنترل معنادار بود (0/001>p). بر اساس یافته های پژوهش، پروتکل آموزشی طراحی شده می تواند با تغییر مثبت رفتار مادران کودکان طلاق، باعث بهبود وضعیت روانی این کودکان شود.