تاثیر تمرین هوازی تداومی متوسط و تناوبی شدید قبل از ایسکمی مغزی بر حافظه فضایی و شاخص نروتروفیک BDNF موش های صحرایی نر

پیش آماده سازی با فعالیت ورزشی باعث کاهش آسیب سکته مغزی می شود؛ بااین حال، اثر تمرین های هوازی تداومی و تناوبی بر حافظه پس از سکته مغزی سنجیده نشده است؛ ازاین رو، هدف این پژوهش، بررسی تاثیر شش هفته تمرین تداومی با شدت متوسط در مقایسه با تمرین تناوبی با شدت بالا قبل از ایسکمی مغزی بر حافظه فضایی و سطح پروتئین BDNF هیپوکامپ در موش صحرایی نر ویستار بود. بدین منظور، 75 سر موش نر ویستار دوازده هفته ای به سه گروه کنترل (تعداد = 25)؛ تمرین تداومی (تعداد = 25) و تمرین تناوبی با شدت بالا (تعداد = 25)تقسیم شدند و پروتکل تمرین تداومی با شدت متوسط (پنج جلسه در هفته) و تناوبی با شدت بالا (سه جلسه در هفته) را به مدت شش هفته انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، حیوانات اکتساب حافظه فضایی را به مدت سه روز و 24 ساعت بعد از جراحی سکته مغزی به روش انسدادشریانمرکزیمغزیانجام دادند و هفت روز بعد آزمون یادداری گرفته شد. بلافاصله پس از آزمون، موش ها هوش بری و بافت هیپوکامپ برای سنجش تغییرات پروتئین BDNF استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که تمرین تداومی قبل از سکته مغزی سبب کاهش تخریب در حافظه و یادگیری شد (0.0002P =). همچنین، آزمون آماری یو من- ویتنی تفاوت معناداری (0.02P =) را در مقادیرBDNF  بافت هیپوکامپ گروه تداومی نسبت به گروه تناوبی نشان داد. فعالیت تداومی با شدت متوسط تاثیر چشمگیری بر جلوگیری از تخریب حافظه، یادگیری و میزان BDNF هیپوکامپ پس از سکته مغزی دارد. درواقع، فعالیت تداومی با شدت متوسط می تواند به کاهش آسیب های ناشی از سکته مغزی منجر شود.