بررسی فراوانی درگیری کپسول کلیه و انفیلتراسیون چربی پری نفریک در رنال سل کارسینوما بعد از پارشیال نفرکتومی

امروزه پارشیال نفرکتومی اندیکاسیون ویژه ای در جراحی تومورهای کلیوی دارد. به دلیل تمایل رو به افزایش جراحان به پارشیال نفرکتومی لاپاراسکوپیک و در نتیجه دستکاری بیشتر بافت حاشیه تومور، بحث هایی پیرامون باقی ماندن سلول های بدخیم پس از جراحی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی تهاجم به کپسول کلیوی و انفیلتراسیون چربی پری نفریک در بیماران مبتلا به رنال سل کارسینوما که تحت عمل پارشیال نفرکتومی قرار گرفته اند، بوده است.

 داده های بالینی و نمونه های پاتولوژیک 101 بیمار مبتلا به رنال سل کارسینوما که تحت پارشیال نفرکتومی قرار گرفته بودند، بررسی شد. تعداد 61 بیمار تحت پارشیال نفرکتومی لاپاراسکوپیک و 40 بیمار تحت پارشیال نفرکتومی باز قرار گرفتند. تمام نمونه ها توسط یک یوروپاتولوژیست بررسی شدند. درجه هسته ای فورمن، مارژین جراحی و شیوع تهاجم به کپسول کلیوی و انفیلتراسیون چربی پری نفریک مشخص شد.

 میانگین اندازه تومور، 40/7 میلی متر (15 تا 120) بود. در تمامی بیماران، کپسول کلیوی و چربی پری نفریک دست نخورده، به همراه تومور برداشته شد. درگیری مارژین جراحی در 4 بیمار تحت پارشیال نفرکتومی لاپاراسکوپیک مشاهده شد. سه بیمار، در طول پیگیری عود نداشتند (مدت پیگیری 12، 16 و 24 ماه برای هر مورد). بیمار چهارم علی رغم انجام عمل رادیکال نفرکتومی طی 30 ماه پیگیری فوت شد.

 با توجه به نتایج این مطالعه، احتمال تهاجم به کپسول کلیوی و انفیلتراسیون چربی پری نفریک پایین است و بنابراین، دستکاری و حذف چربی پری نفریک برای دستیابی بهتر به تومور، خطر باقی ماندن سلول های بدخیم را افزایش نخواهد داد.