مقایسه سطح سرمی و بیان ژن اینترلوکین 18 و پروتئین واکنشگر Cدر بیماران دیابت نوع دو مبتلا به سندرم متابولیک و افراد سالم

سندرم متابولیک به عنوان یک ناهنجاری بالینی متداول، با افزایش خطر بروز بیماری دیابت نوع 2 و عوامل خطر قلبی-عروقی می باشد. افزایش واسطه های التهابی هم چون پروتئین واکنشگر C و سایتوکین های التهابی می تواند با بروز و پیشرفت سندرم متابولیک و دیابت نوع دو در ارتباط باشد.

مطالعه حاضر بر روی 35 بیمار زن و مرد با میانگین سنی 55 سال، مبتلا به دیابت نوع دو همراه با سندرم متابولیک و 35 فرد سالم به عنوان گروه شاهد انجام شد. نمونه های سرمی جدا شده جهت بررسی سطح سرمی اینترلوکین 18 توسط کیت الایزا و پروتئین واکنشگر C، به روش کمی تا زمان انجام آزمایشات در 20- نگهداری شد. استخراج RNA از سلول ها توسط کیت JenaBioscience انجام گرفت و در نهایت سنجش بیان ژن با استفاده از Real Time RT-PCR کمی به انجام رسید.

میانگین مقادیر سرمی اینترلوکین 18 افزایش معنا داری داشت(P=0.008) و سطح سرمی پروتئین واکنشگر  C (P<0.001) در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو توام باسندرم متابولیک نسبت به افراد سالم افزایش معناداری داشت. هم چنین بیان ژن اینترلوکین 18 (P=0.003) در سلول های لنفوسیت بیماران دیابت نوع دو همراه سندرم متابولیک در مقایسه با افراد سالم به طور معناداری بالاتر بود.

مطالعه حاضر نشان داد که بیماران مبتلا به دیابت نوع دو همراه سندرم متابولیک در مقابل افراد سالم مقادیر افزایش یافته ای از فاکتورهای التهابی از قبیل اینترلوکین 18، پروتئین واکنشگر C را در سرم خود دارند. بنا بر این سطح سرمی اینترلوکین 18، پروتئین واکنشگر C و میزان بیان ژن اینترلوکین 18 می تواند نقش مهمی در پاسخ التهابی و پیشرفت بیماری دیابت نوع دو و سندرم متابولیک داشته باشد.