ورزش و فعالیت بدنی به عنوان زمینه ای برای حمایت از بهزیستی ذهنی

تقریبا اتفاق نظر جهانی وجود دارد که بهزیستی هدف غائی سیاست گذاری دست کم در نظام های مردم سالاری است. یکی ازمحیط های (نهادهای) مهم اجتماعی با توان بالقوه برای حمایت از سلامت روان، مشارکت در ورزش سازمان یافته است. میزان مشارکت بالا و طولانی مدت و محیط های جذاب، ورزش سازماندهی شده (منظم)  را  به عنوان یک وسیله مهم برای تسهیل تغییر سطح جمعیت در رفتارهای بهداشتی و سلامتی مانند ارتقاء سلامت روان و عملکرد اجتماعی و عاطفی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و روابط اجتماعی مثبت و بهزیستی می کند. مشارکت در فضاها و میادین ورزشی و یا تماشای آن، این احساس را برای افراد ایجاد می کند که اتفاقی مهم تر از نتایج ورزشی در جریان است. این احساس بدین صورت است که گویی انرژی جدیدی به جو جمعی تزریق شده است و افراد شادکامی و لذت ناشی از مشارکت و تماشای یک رویداد ورزشی را تجربه کنند. ورزش می تواند یک محیط جذاب برای حمایت از سلامت روان  و به ویژه بهزیستی ذهنی باشد که با تمر کز بر ورزش در دوره های کودکی و نوجوانی و حمایت از بهزیستی ذهنی در این دوران اثرات مثبت و قابل توجه آن را در دوره های بعدی زندگی به منصه ظهور خواهد رسید و از آنجا که بهزیستی ذهنی یکی از شاخص های توسعه ی جوامع در نظر گرفته می شود و با توجه به نقش و اهمیت ورزش و فعالیت بدنی در ایجاد این حس و مولفه، به نظر می رسد توجه بیشتر بر ورزش و سرمایه گذاری اصولی در این نهاد اجتماعی و برنامه ریزی و مدیریت مسئولانه در این بخش ضروری باشد. همانند توسعه باشگاه های ورزشی، توسعه ورزش های همگانی، ایجاد ایستگاه های تندرستی در اماکن عمومی همانند پارکها، پیاده روها و و فراهم آوردن امکانات ورزشی و ورزش برای همه طبقات و گروه های جامعه صرف نظر از جنسیت ، سن و قومیت.