سنت گرایی و سنت گریزی در غزلیات فاضل نظری

فاضل نظری از شاعران دهه هشتاد و نود است که هم اکنون به عنوان شاعری جریان ساز در ادبیات ایران فعالیت دارد، پنج مجموعه شعر از او با عناوین آن ها، گریه های امپراتور، اقلیت، ضد و کتاب منتشر شده است. نگاهی به اشعارش مشخص می کند، او با زبان و عاطفه شاعر امروز سخن می گوید اما در اشعارش تعهد به سنت را هم از دست نداده و دلیل موفقیت و محبوبیتش این است که در ضمن توجه به شاعر زمانه بودن، به سنت های غزل کلاسیک متعهد است، در این مقاله چهار مجموعه شعر او با توجه به مسئله سنت گرایی و سنت گریزی بررسی شده است. این بررسی نشان می دهد: ویژگی های غزل سنتی در مضمون، واژگان و صورخیال در اشعار فاضل نظری برجسته است، وی برطبق غزل سنتی، مضمون عشق و عرفان را انتخاب کرده وصورخیال و واژگان تخصصی غزل عاشقانه و عرفانی را آورده است اما در نوع نگرش به مضمون و انتخاب آرایه ها و ارتباط زبان امروز و زبان گذشته، سنت گریزی هایی هم انجام داده است، در نگاه سنت گریزی تعبیر تازه از عشق و عرفان ارائه داده است و از تصاویر امروزی در صورخیال بهره برده است، بدین ترتیب توانسته یک تلفیق آسان میان غزل سنتی و نو ایجاد کند و از این لحاظ شعر او ادامه جریان سنت گرای معاصر است.