طراحی بهینه لرزه ای سازه های برشی بر اساس عملکرد با استفاده از روش زمان دوام

در پژوهش حاضر، قابلیت کاربرد روش زمان دوام در طراحی بهینه ی سازه ها براساس عملکرد به کمک تئوری تغییرشکل یکنواخت ارزیابی شده است. ابتدا سازه های برشی تحت مجموعه ی رکوردهای معرف یک سطح خطر لرزه یی، با استفاده از تحلیل تاریخچه ی زمانی و براساس تئوری تغییرشکل های یکنواخت، بهینه شده است. نتایج نشان می دهد که بهینه بودن سازه در یک سطح خطر لرزه یی، الزاما منجر به رفتار مناسب سازه در سایر سطوح نمی شود. سپس با اعمال یک پروسه ی سعی و خطا، عملکرد سازه در سطوح مختلف تا حدی بهبود بخشیده شد. با توجه به زمان بر بودن فرایند ذکر شده، از روش زمان دوام برای یافتن سازه ی بهینه در سطوح مختلف لرزه یی استفاده شد. نتایج به دست آمده از روش زمان دوام، تطابق مناسبی با نتایج حاصل از مجموعه ی رکوردها نشان می دهد. در انتها، یک روش موثر ارائه شده است که به کمک آن عملکرد سازه در تمامی سطوح خطر به طور هم زمان بهبود می یابد.