بررسی آزمایشگاهی اثر نانوسیلیس در پارامترهای مقاومتی و تحکیم خاک های رسی کرج

امروزه بهسازی خاک های مسئله دار به عنوان یکی از چالش های مهندسان ژئوتکنیک مورد توجه زیادی قرار گرفته است. از آنجا که خاک های مسئله دار، منشا ثانویه دارند و حاصل هوازدگی شیمیایی هستند؛ معمولا پراکندگی زیادی در سطح زمین دارند. از جمله خاک های مسئله دار، رس ها هستند که با توجه به خصوصیات ضعیف مقاومتی، مشکلات نشست و پتانسیل واگرایی خود، مشکلات زیادی را در بستر سازه ها ایجاد می کنند. یکی از روش های کنترل مسائل ناشی از خاک های مسئله دار، تثبیت شیمیایی آن هاست. در مطالعه ی حاضر، با افزودن نانوسیلیس به نوعی از خاک رسی پهنه ی شهر کرج، رفتار مقاومتی خاک های مسئله دار بررسی شده است. به این منظور پس از انجام آزمایش های شاخص روی خاک پایه، نانوسیلیس در درصدهای 0٫5، 1، 2، 3، 4 و 5 به خاک مورد مطالعه افزوده و آزمایش های برش مستقیم، مقاومت فشاری تک محوری و تحکیم روی آن ها انجام شده است. همچنین به منظور بررسی و مقایسه ی ویژگی های بافتی، خاک قبل و بعد از تثبیت با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) تصویربرداری شده است. نتایج نشان داد که افزودن نانوسیلیس تا 2٪، موجب افزایش پارامترهای مقاومتی (شامل چسبندگی و زاویه ی اصطکاک داخلی) و کاهش ضرایب تراکم پذیری و تورم خاک مورد مطالعه شده است.