مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و ایماگو تراپی بر دلزدگی و انتظارات زناشویی در زوجین دارای تعارضات زناشویی

از یک سو تعارضات زناشویی بین زوجین پدیده ای شایع است که باعث سست شدن روابط و افزایش مشکلات زناشویی می شود و از سوی دیگر زوج درمانی یکی از روش های موثر در کاهش مشکلات زناشویی است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و ایماگو تراپی بر دلزدگی و انتظارات زناشویی در زوجین دارای تعارضات زناشویی انجام شد.

مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه های کنترل و آزمون بود. جامعه پژوهش زوجین دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره ناحیه سه شهر کرج در سال 1396 بودند. در مجموع 45 زوج (90 نفر) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در سه گروه مساوی (هر گروه 15 زوج) جایگزین شدند. گروه های مداخله 10 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) به تفکیک با روش های زوج درمانی هیجان مدار و ایماگو تراپی آموزش دیدند و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. داده ها با پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز و پرسشنامه انتظارات زناشویی امیدوار و همکاران جمع آوری و با روش های  تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که هر دو روش زوج درمانی هیجان مدار و ایماگو تراپی باعث کاهش معنادار دلزدگی و انتظارات نامناسب زناشویی در زوجین دارای تعارضات زناشویی شد. همچنین روش زوج درمانی هیجان مدار در مقایسه با روش زوج درمانی ایماگو تراپی باعث کاهش معنادار دلزدگی و انتظارات نامناسب زناشویی در زوجین دارای تعارضات زناشویی شد (0/05>P).

با توجه به نتایج توصیه می گردد که برای کاهش دلزدگی و انتظارات نامناسب زناشویی در زوجین دارای تعارضات زناشویی از هر دو روش به ویژه روش زوج درمانی هیجان مدار استفاده شود.