بررسی معنی و مبنای آینده پژوهی در تمدن غرب و مهدوی

یکی از مباحثی که امروزه در بین اندیشه وران و فرهیختگان مطرح می باشد، مسئله آینده پژوهی است. این تحقیق با روش تحلیلی و با مراجعه به منابع مکتوب دنبال پاسخ این سوال است که آیا بین معنی و مبنای آینده پژوهی در تمدن غربی و تمدن مهدوی تفاوتی وجود دارد یا خیر؟ دستاورد این پژوهش نیز تفکیک بین آینده پژوهی غربی و مهدوی در معنی و مبنا است. آینده پژوهی مهدوی به معنای نگاه به فرجام جهان بر اساس روایات اهل بیت؟عهم؟ و از مقوله پیشگویی است. ولی آینده پژوهی غربی به معنای جست وجوی روشمند در حوادث و عوامل تغییر یا ثبات یک حالت و یا یک چیز به منظور تشخیص و برنامه ریزی برای ساختن و شکل دهی آینده و از مقوله پیش بینی است. هم چنین آینده پژوهی غربی روشی برای تشخیص آینده یک شرکت و یا یک شهر و یا یک کشور و حتی یک فرهنگ و تمدن است. اما آینده پژوهی مهدوی منحصر در تبیین پایان تاریخ بشر و در تشخیص آینده رفتار منتظران و میزان تاثیرگذاری آن در فرآیند ظهور و در نهایت، فرجام بشریت است.