واکنش های مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاهچه ذرت در شرایط خشک و ماندابی

ماندابی و خشکی محدودیت های شدیدی برای رشد گیاهچه ذرت در مناطق استوایی و نیمه استوایی ایجاد میکند. به منظور انجام بهنژادی و اصلاح نژاد و مدیریت مزرعه ای بهتر، بسیار مهم است که تفاوت های مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی واکنش های ذرت به خشکی و زیادی رطوبت خاک تعیین شود. در پژوهش حاضر، سطوح مختلف آب قابل دسترس خاک در مرحله تکبرگی (V1) دو کولتیوار ذرت (به نام های Denghai9 و Yidan629) به این صورت اجرا شد: شاهد (CK)، خشکی شدید (SD)، خشکی کم (LD)، ماندابی شدید(SW)، و ماندابی کم (LW). نتایج حاکی از آن بود که ماندابی تاثیر شدیدتری از تنش خشکی روی رشد گیاهچه هر دو کولتیوار ذرت داشت. نرخ نسبی رشد(RGR) شاخساره و ریشه همراه با طول ریشه ، حجم و سطح ریشه هر دو کولتیوار همگی به طور قابل ملاحظه ای در تنش مانداب کم شد. در تیمار مانداب، محتوای مالون دی آلدئید دربرگ و ریشه به طور چشمگیری افزایش یافت. در هر دو کولتیواردر تنش مانداب، سوپراکسید دیسموتاز(SOD) اکثرا در ریشه و برگ در مرحله سه برگی (V3) فعال شد در حالیکه فعالیت کاتالاز (CAT) ظاهرا در تنش خشکی افزایش یافت. در تیمار های تنش خشکی و ماندابی، فعالیت پراکسیداز (POD) به طور چشمگیری افزایش یافت. آسکوربات پراکسیداز (APX) با طولانی شدن تنش ماندابی فعالیت ثابتی نشان داد وفعالیت گلوتاتیون ردوکتاز(GR) در شرایط ماندابی در مرحله شش برگی (V6) افزایش چشمگیری در ریشه نشان داد. نتیجه اینکه SOD، POD، APX، وGR مهمترین آنزیم های آنتی اکسیدان در شرایط مانداب بودند در حالیکه به نظر می رسید CAT و POD در شرایط خشکی نقش کلیدی بازی میکنند.