بررسی اثرگذاری گونه های درختی بر گسیل گازهای گلخانه ای از خاک جنگل های دست کاشت (مطالعه موردی: ساری)

انباشتگازهای گلخانه ای در نیوار زمین گرمایش فراگیر و پی آیند آن تغییر اقلیم را در پی داشته است. برای کاهش تغییر اقلیم و سازگاری با آن راهکارهایی چند پیشنهاده شده است. کاشت درختان جنگلی و مدیریت کاهش فرآیندهای واکافت مواد آلی خاک، به ترتیب راهکارهایی برای به دام اندازی دی اکسید کربن نیوار و کاهش گسیل گازهای گلخانه به نیوار می باشند. هدف این پژوهش بررسی اثرگذاری گونه های درختی بر گسیل گازهای گلخانه ای (CO2، CH4 و N2O) از خاک جنگل های دست کاشت در ساری می باشد. در این پژوهش جنگل کاری های20 ساله با گونه های درختی افراپلت، توسکا، بلوط، بلندمازو، صنوبر و زربین برگزیده و شار گسیل گازهای CO2، CH4 و N2O از خاک توده های درختی برای دو فصل تابستان و زمستان اندازه گیری شد. در هر توده درختی 3 محفظه گردآوری گاز در ژرفای10 سانتی متری خاک نصب شد. نوع و شار گسیل گازها با دستگاه گازکروماتوگرافی اندازه گیری شد. یافته ها گویای تفاوت بسیار معنی دار (P≤0.01) نرخ گسیل گازهای CO2، CH4 و N2O از خاک در توده های درختی در فصل تابستان بود، ولی در فصل زمستان تنها نرخ گسیل گاز CO2 تفاوت معنی داری (P≤0.05) در میان توده های درختی نشان داد. یافته های دسته بندی تاپسیس نشان داد که از خاک گونه های بلوط، افراپلت، زربین، توسکا و صنوبر به ترتیب گازهای گلخانه ای کم تری گسیل می شود. از این رو پیشنهاد می شود در آینده برای جنگل کاری به این مورد توجه شود.