بررسی مقایسه ای ثابت کردن لوله تراشه با استفاده از باند، چسب و هولدر بر بروز زخم فشاری در بیماران ضربه سر

آسیب های مغزی از شایع ترین تروماها و مهم ترین علت مرگ در آسیب دیدگان حوادث است. این بیماران زمانی که تحت ونتیلاسیون مکانیکی باشند، مستعد بروز زخم فشاری ناشی از ثابت سازی لوله تراشه هستند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه سه روش ثابت سازی لوله تراشه با استفاده از باند، چسب و هولدر بر بروز زخم فشاری در بیماران ضربه سر انجام یافته است.

این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده سه گروهی در بیمارستانی در شهر مشهد در سال 1396 اجرا شده است. تعداد 108 بیمار دچار ضربه به سر از طریق نمونه‎گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه ثابت‎سازی لوله تراشه با استفاده از هولدر، باند و چسب تقسیم شدند. بروز زخم فشاری ناشی از ثابت‎سازی، در هر سه گروه در ساعات 6، 12، 18و 24 و درجه آن با ابزار درجه بندی زخم فشاری (EPUAP و NPUAP) در سه گروه اندازه گیری شد. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام یافت.

بروز زخم فشاری در زمان های 6، 12، 18 و 24 ساعت پس از مداخله در سه گروه تفاوت معناداری داشت (05/0>p). در زمان 6 و 12 ساعت پس از مداخله، درجه زخم همه شرکت کنندگان، یک بود. اما 18 ساعت پس از مداخله، 10% از افراد گروه های چسب و باند، 24 ساعت پس از مداخله، 25% در گروه باند و 1/12% در گروه چسب، زخم درجه 2 داشتند، در حالی که این میزان در گروه هولدر 0% بود.

استفاده از هولدر به جای چسب و باند در ثابت‎سازی لوله تراشه در بیماران تحت ونتیلاسیون مکانیکی، زخم فشاری کم تری ایجاد می کند.
ثبت کارآزمایی بالینی:IRCT20171015036800N1