اثربخشی معنادرمانی گروهی و فراشناخت درمانی بر تاب آوری و انگیزه پیشرفت دانشجویان

روشن شدن جایگاه روان شناختی و تربیتی دو مولفه اساسی یعنی انگیزش پیشرفت و تاب آوری، اهمیت استفاده از رویکردهای معنادرمانی و فراشناخت در تقویت این دو مولفه اساسی را آشکار ساخته و یکی از مسائل موردنیاز بشر امروزی و یک خدمت جدید علمی برای گسترش حوزه روان درمانی و آموزش به شمار می رود. بنابراین، هدف پژوهش حاضر عبارت از «تعیین اثربخشی معنادرمانی گروهی و فراشناخت درمان گروهی بر تاب آوری و انگیزه پیشرفت دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد نقده» می باشد.

پژوهش حاضر کاربردی و از نوع روش تحقیق نیمه تجربی می باشد. جامعه آماری شامل دانشجویان گروه علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نقده با حجم 120 نفر می باشد، . نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 60 نفر تعیین شد. نمونه به دو گروه آزمایش، هر گروه 20 نفر و کنترل به تعداد 20 نفر تقسیم شده و از پرسشنامه های تاب آوری و انگیزه پیشرفت استفاده شد. سپس گروه آزمایش طی هشت جلسه تحت آموزش معنادرمانی و 10 جلسه فراشناخت قرار گرفتند. برای انجام تحلیل آماری از آنالیز کوواریانس یک راهه با نرم افزار آماری SPSS استفاده شد.

نتایج پژوهش نشان داد 68 درصد تغییرات در میزان تاب آوری و 78 درصد تغییرات در میزان انگیزه پیشرفت دانشجویان در اثر آموزش معنادرمانی گروهی بوده است. همچنین 66 درصد تغییرات در میزان تاب آوری و 77 درصد تغییرات در میزان انگیزه پیشرفت دانشجویان از طریق رابطه با فراشناخت بوده است.

با توجه به نتایج آماری، کلیه فرضیات تحقیق تایید و این نتیجه کلی پژوهش حاصل گردید که معنادرمانی گروهی و فراشناخت درمان گروهی بر تاب آوری و انگیزه پیشرفت دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد نقده موثر است.