بررسی تغییرات هپتوکاین ها و آنزیم های کبدی رت های نر چاق شده با رژیم غذایی پرچرب به مدالیته های مختلف تمرینی: یک مطالعه تجربی

تمرین ورزشی با تعدیل هپتوکاین ها، از اختلالات پاتولوژیکی کبد ناشی از تجمع چربی مقابله می کند. لذا، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی با شدت بالا HICT))، تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تمرین هوازی با شدت متوسط (MICT) بر مقادیر Fetuin-A، FGF-21 و آنزیم های کبدی رت های چاق شده با غذای پرچرب بود.

25 سر رت نر نژاد ویستار در 5 گروه 5 تایی: 1) کنترل سالم، 2) کنترل رژیم غذایی پرچرب (HFD)، 3) HICT، 4) HIIT و 5) MICT قرار گرفتند. به جز گروه کنترل سالم، همه رت ها به مدت 12 هفته تحت رژیم غذایی پرچرب قرار گرفتند و سپس رت های گروه تمرینی به مدت 12 هفته، 5 جلسه در هفته تمرین کردند. مقادیر Fetuin-A و FGF-21 به روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری t همبسته و ANOVA یک راهه در سطح معنی داری 05/0≥P تجزیه وتحلیل شد.

نتایج آزمون آماری ANOVA یک راهه نشان داد بین مقادیر Fetuin-A (P = 0.001 and F=7.670) و FGF-21 (P= 0.010 and F=4.394) گروه های پژوهش تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین، مشخص شد که روش های مختلف تمرینی تاثیرات متفاوتی بر هپتوکاین ها (MICT: کاهش معنی دار Fetuin-A و HICT: افزایش معنی دار FGF-21) و تاثیر یکسانی بر ALT و AST دارند. گروه کنترل HFD سبب افزایش معنی دار آنزیم های کبدی نسبت به گروه سالم شد (P=0/001). بااین حال، تمام گروه های ورزشی سبب کاهش معنی دار این آنزیم ها نسبت به گروه کنترل HFD شدند (برای تمام گروه ها، P=0/001).

تمرینات MICT بیشتر قادر به کنترل تخریبات کبدی نظیر کنترل Fetuin-A برای جلوگیری از مقاومت انسولین بوده، درصورتی که تمرینات با شدت بالاتر نظیر HICT قادر به افزایش عوامل مثبت نظیر FGF-21 می باشد که به خوبی فعالیت آنزیم های کبدی را نیز تعدیل می کند. درنتیجه به نظر می رسد افراد چاق برای جلوگیری از کبد چرب بهتر است بیشتر از تمرینات با شدت متوسط به بالاتر استفاده کنند.