روند سرعت باد در ایران

بررسی روند سرعت باد و تحلیل اثر آن می تواند شاخص مناسبی برای بیان تغییرات محیطی مرتبط با حرکت هوا باشد. هرگونه افزایش یا کاهش سرعت باد طی زمان می تواند بر کشاورزی، فرسایش خاک، تولید انرژی بادی، ساختمان سازی، سلامت روانی و غیره تاثیر گذار باشد. در پژوهش حاضر با بهره گیری از سرعت باد 96 ایستگاه همدید ایران در طول دوره آماری 30 سال  1988 تا 2017، روند و شیب خط سرعت باد با به کارگیری آزمون غیرپارامتری من- کندال و برآوردگر شیب خط سن ارزیابی شد. پهنه بندی میانگین سالانه سرعت باد نشان داد که بر اساس مقیاس بیوفورت، چهار پهنه بادخیز در ایران می توان تشخیص داد. هرچند روند سرعت باد در ایران از الگوی زمانی و مکانی مشخصی پیروی نمی کند، ولی در نیمه شمالی و مناطق کوهستانی کشور این روند مشهودتر است. در ماه های مهر و دی با حدود 50% از ایستگاه های کشور بیشترین، و در جولای با حدود 38% کمترین وسعت روند مثبت دیده می شود. بیشترین وسعت روند منفی مربوط به ماه جولای با 13% و کمترین آن مربوط به ماه های ژانویه، فوریه، مارس، اکتبر و دسامبر به میزان 6/25% است. به طور کلی، ایستگاه های دارای روند مثبت در کشور 43% و مناطقی با روند منفی 9/3% از کل پهنه کشور است. بررسی شیب سرعت باد نشان داد که 75% از کل کشور با شیب مثبت و 25%  از کشور با شیب منفی روبرو هستند که به صورت دو نوار ممتد از جنوب تا شمال کشور گسترده شده اند. بیشترین شیب مثبت و منفی به ترتیب مربوط به ایستگاه های گرگان و چابهار است.