ارزیابی خلاقیت شهرهای تاریخی در راستای توسعه گردشگری فرهنگی (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

امروزه، شهرهای تاریخی-فرهنگی به دلیل برخورداری از جاذبه های همچون معماری، فرهنگ، المان ها و نمادهای شهری، بازار و هنر ساخت انواع صنایع دستی، از مقاصد خاص گردشگری به شمار می آیند. بسیاری از این مقاصد که به طور همزمان ماهیت شهری و کارکرد گردشگری دارند، با تاکید بر منابع موجود خود برای رسیدن به توسعه، برنامه ریزی می شوند. خلاقیت مرتبط با گردشگری مانند جاذبه های محیطی، اجتماعی- فرهنگی و نیز عملکرد مدیریتی در راستای عرضه محصولات گردشگری و خلاقیت در برنامه ریزی توسعه گردشگری می تواند دستیابی به این هدف را تضمین کند. شهر اصفهان با ظرفیت های هنری و تاریخی-فرهنگی، یکی از مقاصد خاص گردشگران داخلی و خارجی است. هدف مطالعه ی حاضر، سنجش خلاقیت های گردشگری در این شهر از دیدگاه متخصصان میراث و گردشگری است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی با تاکید بر پیمایش میدانی است. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه است که با مطالعه مبانی نظری و تجارب علمی بعد از طبقه بندی شاخص ها استخراج شده است. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از مدل های آماری پردازش شده است. انتخاب آزمون ها بر اساس ماهیت داده ها و اهداف محقق صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که اصفهان با توجه به شاخص های خلاقیت، شهر خلاق هنر گردی به شمار می رود و سهم ظرفیت های ذاتی، فرهنگی، هنر اصفهان و عملکرد مدیریتی، تاثیر بیشتری را نسبت به مولفه های انسان ساخت در خلاقیت شهری گردشگری اصفهان دارند.