نگرشی بر الگوهای مدیریت نظامی در جنگ های عصر تیمور

پایه و اساس حکومت تیمور در آغاز قرن هشتم در قدرت نظامی، تفکر ودرایتش همچنین نخبگان نظامیش استوار بود. رویارویی با امپراتوری های همسایه و سرکوب حاکمان محلی سبب تربیت سربازان بی باک ،مطیع و بالا بردن توان نظامی در قشون تیمور شد. به نظر می رسد که تیموردرجنگ های پیش رو از الگویی روشمند پیروی می نموده و بر اساس موقعیت و شرایط نظامی تاکتیک های خاصی را در برابردشمنانش به کارمی برده و انعطاف های را مشروط به اطاعت حاکمان وتسلیم شهرها بدون جنگ از خود بروز می داده است. این پژوهش به شیوه کتابخانه ای و روش تاریخی _تحلیلی سعی دارد به پاسخ این سوال دست یابد که تیمور از چه الگوهایی در مدیریت نظامی خود در جنگ بهره می برده است؟به نظر می رسد که تیمور در جنگ های خود از روش های توامان نظامی و سیاسی در به زانو درآوردن دشمنان استفاده می نموده و سعی بر آن داشته که قبل وقوع جنگ مذاکراتی سیاسی را برای دستیابی به اهداف خود به کار بندد.