نقد ادبی در نخستین مطبوعات ایران
نقد ادبی که در گذشته بدون داشتن معیاری علمی و مشخص بیشتر در قالب نقد الفاظ و معانی اثری ادبی مطرح بود، از دوره قاجار و به ویژه پس از نهضت مشروطه در اثر عواملی چون امنیت و رفاه نسبی، تشویق شاعران درباری، میل به تجدد، رواج نهضت ترجمه آثار ادبی و رواج کار انجمن های ادبی و انتشار روزنامه ها و مجلات متعدد، با رویکردی جدید و علمی تر نسبت به گذشته مورد توجه منتقدان و محققان قرار گرفت. ازآنجاکه مطبوعات در این دوره در راستای تنویر افکار عمومی نقشی بسزا ایفا می کردند، در زمینه گسترش نقد ادبی با درج مقالات متعدد از نویسندگان منتقد نیز بسیار تاثیرگذار بودند و به عاملی مهم در رواج روحیه انتقادی و تالیف آثار برجسته ادبی تبدیل شدند. در این مقاله به شیوه توصیفی-تحلیلی و با مروری بر این نوع مقالات در نخستین مطبوعات ایران، انتقادات ادبی بر مبنای موضوع آنها در سه حوزه «بحث های نظری درباره نقد»، «نقد یک جریان یا نوع ادبی» و «نقد آثار ادبی» مشخص شده است تا نخستین تلاش ها در راستای ارائه مفهومی صحیح از نقد علمی و جهت گیری های منتقدان ادبی در این سه حوزه و در نتیجه نقش آنها در گسترش نقد علمی و عملی در دوره های بعد مورد بررسی قرار گیرد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.