بررسی عوامل رفتاری و محیطی موثر بر جذب سرمایه گذار خطرپذیر جهت سرمایه گذاری در شرکت های دانش بنیان (مطالعه موردی: صنعت بیوتکنولوژی ایران)

شرکت های دانش بنیان، امروزه به عنوان یکی از عوامل محرکه رشد و توسعه اقتصادی کشورها شناخته شده اند. این شرکت ها نیز همانند سایر کسب وکارها، برای اجرای طرح های خود، نیاز به منابع مالی دارند. ریسک بالای فعالیت این شرکت ها موجب شده، تمایل تامین کنندگان سرمایه به ارائه تسهیلات به آنها کاهش یابد. لذا با توجه به اهمیت و جایگاه شرکت های دانش بنیان در رشد و توسعه اقتصادی بویژه در راستای مقاوم سازی اقتصاد، هدف از این مطالعه، ارزیابی عوامل رفتاری و محیطی موثر برجذب سرمایه گذار خطرپذیر جهت سرمایه گذاری در این شرکت ها است. جامعه آماری در این مطالعه، شرکت های دانش بنیان فعال در حوزه بیوتکنولوژی می باشند. به منظور تحلیل داده ها نیز از روش های متداول آماری همچون برآورد رگرسیون و ضرایب همبستگی استفاده شده است. نتایج این مطالعه، گویای آن است که توانمندی در برقراری ارتباط، تجربه و ریسک پذیری مدیران، حمایت سرمایه گذاران خطرپذیر و همچنین منابع اولیه با جذب سرمایه گذار خطرپذیر در شرکت های دانش بنیان، ارتباطی معنی دار دارند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، شرکت ها در صورت عدم کفایت سرمایه اولیه و ضرورت جذب سرمایه بویژه سرمایه گذاری خطرپذیر، باید این نکته را مدنظر قرار دهند که تجربه تیم مدیریتی و نیز توانمندی در برقراری ارتباطات موثر شرکت با دیگر شرکت ها و اشخاص حقیقی و حقوقی، یکی از مهم ترین عوامل موثر بر موفقیت ایشان خواهد بود. لذا پیشنهاد می شود، شرکت های دانش بنیان، سرمایه گذاری مناسبی را برای غنی سازی توانمندی و قابلیت خود در برقراری ارتباطات به کارگیرند. این قابلیت ها شامل هماهنگی، مهارت های ارتباطی، شناخت شرکا و ارتباطات داخلی می شود. درمجموع می توان گفت، نحوه عملکرد مدیریت در شرکت های دانش بنیان، موثرترین عامل در موفقیت یا شکست این شرکت ها در اقتصاد پرتلاطم امروز خواهد بود.