نقش میانجی انطباق ‏پذیری مسیر شغلی و خودکارآمدی کارآفرینانه در رابطه بین ویژگی های شخصیتی و قصد کارآفرینانه

بر اساس نظریه های سازه گرایی مسیر شغلی، رفتار برنامه ریزی شده و تحقیقات پیشین، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی انطباق پذیری مسیر شغلی و خودکارآمدی کارآفرینانه بین ویژگی های شخصیتی و قصد کارآفرینانه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 1300 نفر از دانشجویان سال سوم و آخر کارشناسی رشته های کشاورزی دانشگاه های بوعلی سینا و اراک بود که با توجه به جدول کرجسی و مورگان، تعداد 341 نفر از آن ها به عنوان نمونه آماری به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. روایی ظاهری و محتوایی پرسشنامه با نظر متخصصان و پایایی آن نیز از طریق برآورد مدل اندازه گیری و ضریب آلفای کرونباخ ارزیابی و تایید شد. داده های پژوهش با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی و با کمک نرم افزار SmartPLS 3.0 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که خودکارآمدی کارآفرینانه رابطه بین انطباق پذیری مسیر شغلی و ویژگی های شخصیتی (تجربه پذیری و وظیفه شناسی) با قصد کارآفرینانه را به طور کامل میانجی گری می کند. نتایج همچنین بیانگر رابطه ی معنی دار ویژگی های شخصیتی با انطباق پذیری مسیر شغلی بودند، اما تاثیر مستقیم این ویژگی ها و انطباق پذیری مسیر شغلی بر قصد کارآفرینانه تایید نشد. می توان از این نتایج در توسعه سطح خودکارآمدی و قصد کارآفرینانه ی دانشجویان استفاده نمود.