اثر دوازده جلسه تمرینات تحریک دهلیزی بر عملکرد تعادلی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی

یکی از مشخصه های بارز کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی، کنترل پاسچر ضعیف است. این کودکان کمتر قادر به کنترل تعادل خود در موقعیت های متغیر هستند، به این دلیل که آنها به اختلالات تعادلی در مقایسه با همسالان خود آهسته تر پاسخ می دهند. از این رو هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر دوازده جلسه تمرینات تحریک دهلیزی بر عملکرد تعادلی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بود.

مطالعه حاضر از نوع تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود که در آن 30 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به منظور ارزیابی تعادل پویا و ایستا از آزمون راه رفتن پاشنه به پنجه و آزمون اصلاح شده لک لک استفاده گردید. پروتکل تمرینی شامل انجام تمرینات تحریک دهلیزی به مدت دوازده جلسه، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه بود.

تفاوت معناداری بین گروه های آزمایش و کنترل در پس آزمون تعادل پویا و ایستا مشاهده شد؛ به طوری که میانگین نمرات تعادلی در گروه آزمایش نسبت به کنترل بهتر بود.

به نظر می رسد مداخلات تمرینی تحریک دهلیزی به مدت دوازه جلسه می تواند جهت بهبود تعادل پویا و ایستا کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی موثر باشد.