تاثیر یک برنامه تمرینات اصلاحی بر قدرت، دامنه حرکتی و عملکرد بسکتبالیست های دارای والگوس پویای زانو

سازوکار آسیب لیگامان صلیبی قدامی در بسکتبال اغلب به صورت غیربرخوردی بوده و عامل خطرساز کلیدی آن والگوس پویای زانو است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر یک برنامه تمرین اصلاحی بر قدرت، دامنه حرکتی و عملکرد بسکتبالیست های دارای والگوس پویای زانو انجام شد.

در پژوهش حاضر 32 بسکتبالیست با میانگین سنی 7/1±8/20 سال، قد 05/0±83/1 متر، وزن 2/5±0/74 کیلوگرم و دارای والگوس پویای زانو، به عنوان آزمودنی شرکت نمودند که به صورت تصادفی در دو گروه (تمرین 16، کنترل 16 نفر) قرار گرفتند. ارزیابی ها شامل دامنه حرکتی (دورسی فلکشن، آبداکشن، چرخش خارجی ران)، قدرت ایزومتریک (دورسی فلکشن، پلانتار فلکشن، ابداکشن و چرخش خارجی ران) و عملکرد (آزمون های لی و تعادل) در پای برتر بود.

نتایج آنالیز کوواریانس نشان داد که اعمال برنامه تمرین اصلاحی موجب کاهش معنادار (01/0P<) والگوس پویای زانو در لحظه حداکثر فلکشن (51/6 درجه)، بهبود معنادار (01/0P<) دامنه حرکتی (دورسی فلکشن زانو خم 43/3 درجه، دورسی فلکشن زانو صاف 25/2 درجه، آبداکشن 38/2 درجه و چرخش خارجی ران 75/1 درجه)، قدرت (دورسی فلکشن 32/2 کیلوگرم، پلانتارفلکشن 87/4 کیلوگرم، ابداکشن 82/1 کیلوگرم و چرخش خارجی ران 58/1 کیلوگرم)، تعادل (33/3 سانتی متر) و عملکرد لی (25/13 سانتی متر) می گردد.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ارائه این تمرین اصلاحی نه تنها می تواند باعث بهبود معنادار قدرت و دامنه حرکتی مفاصل دیستال و پروگزیمال زانو و عملکرد شود، بلکه به نظر می رسد بتواند به پیشگیری از آسیب های ناشی از والگوس پویای زانو طی فعالیت های عملکردی در اندام تحتانی نیز کمک نماید.