تاثیر برنامه فرزندپروری مثبت بر کارکرد خانواده دارای فرزند کم توان ذهنی

نحوه ارتباط والدین با کودکان قوی ترین عامل موثر بر الگوهای تعاملی خانواده محسوب می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه فرزندپروری مثبت بر کارکرد خانواده والدین دارای کودکان کم توان ذهنی بود.
در مطالعه شبه تجربی حاضر، تعداد 30 زوج از والدین دانش آموزان کم توان ذهنی از مدارس استثنایی (پسرانه امید نجات، مختلط بشارت و دخترانه مهرورزان) شهر سمنان با بهره گیری از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و آموزش برنامه فرزندپروری مثبت قرار گرفتند. گروه آزمایشی در 8 جلسه آموزشی برنامه فرزندپروری مثبت (هر هفته یک جلسه و هر جلسه یک ساعت و نیم) شرکت کردند، در حالی که به گروه کنترل هیچ آموزشی ارائه نشد. همه آزمودنی ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن، پرسش نامه سنجش کارکرد خانواده (FAD) را پر کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس تک متغیره و چندمتغیره استفاده شد.
یافته ها نشان داد که آموزش فرزند پروری مثبت  بر کارکرد خانواده و مولفه های آن (حل مسئله، ارتباطات، نقش ها، پاسخ گویی عاطفی، دلبستگی عاطفی و کارکرد عمومی خانواده) موثر بود، اما در شاخص کنترل رفتار اثربخشی مداخله آموزشی وجود نداشت (P>0/05).
نتایج نشان داد که آموزش برنامه فرزند پروری مثبت بر کارکرد خانواده دارای فرزند کم توان ذهنی موثر است.