رابطه نگرانی از تصویر بدنی و نگرش های ناکارآمد با پیش بینی اعتیاد به ورزش در ورزشکاران پرورش اندام

ورزش از لحاظ روانشناختی و فیزیولوژیکی برای سلامتی فرد دارای فواید زیادی است. با این حال، تعدادی از افراد ممکن است به طور مفرط و بدون در نظر گرفتن درجه آسیب دیدگی شان ورزش کنند و این امر باعث شده است که محققان به این اتفاق نظر برسند که در بعضی موارد، ورزش کردن می تواند آسیب زا و تبدیل به یک فرآیند اعتیادی شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه نگرانی از تصویر بدنی و نگرش های ناکارآمد با پیش بینی اعتیاد به ورزش در ورزشکاران پرورش اندام شهرستان خوی انجام شد.

در مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر، با استفاده از جدول مورگان از بین 600 ورزشکار زن و مرد 234 ورزشکار پرورش اندام، (117 مرد با میانگین سنی 2/3±20؛ 117 زن با میانگین سنی 8/2±20) از باشگاه های پرورش اندام شهر خوی به روش نمونه گیری ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه نگرانی از تصویر بدنی، مقیاس نگرش های ناکارآمد تجدید نظر شده و سیاهه اعتیاد به ورزش جمع آوری گردید. روایی هر یک از پرسش نامه ها به ترتیب 87/0، 92/0 و 84/0 به دست آمد. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و دتحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که بین اعتیاد به ورزش با نگرانی از تصویر بدنی و نگرش های ناکارآمد در ورزشکاران پرورش اندام رابطه معناداری وجود دارد (01/0p<). همچنین مولفه های نگرانی از تصویر بدنی (نارضایتی و خجالت فرد از ظاهر خود، و وارسی کردن و مخفی کردن نقایص ادراک شده) و نگرش های ناکارآمد (موفقیت-کمال طلبی و نیاز به راضی کردن دیگران) توانستند اعتیاد به ورزش را در ورزشکاران پرورش اندام به طور مطلوبی پیش بینی کنند.

نگرانی و برداشت نادرست از تصویر بدنی به همراه نگرش های ناکارآمد در ارتباط فعالیت های ورزشی با افزایش اعتیاد به ورزش همراه است و توجه به این متغیرهای روانشناختی و هدف قرار دادن آن ها در برنامه های مداخلاتی و آموزشی می تواند به منظور پیشگیری از اعتیاد در ورزشکاران پرورش اندام مفید باشد.