بررسی تاثیر رویکرد کلمات پایه در درمان اختلال واج شناسی بی ثبات؛ گزارش موردی

امروزه یکی از رویکردهای درمانی برای بهبود وضوح گفتار، رویکرد کلمات پایه می باشد. درمان کلمات پایه با هدف ایجاد تولید باثبات کلمات در اختلالات عملکردی صداهای گفتاری مناسب بوده و در این اختلال کودک گزینه های واژگانی یکسان را در غیاب آپراکسی رشدی گفتار بی ثبات تلفظ می کند.

در مطالعه گزارش موردی حاضر، مراجعه کننده پسری 4 ساله حاصل بارداری ترم و زایمان واژینال بود که با شکایت والدین مبنی بر عدم وضوح گفتار به کلینیک گفتاردرمانی ارجاع داده شد.

یافته ها نشان داد بر طبق مدل حل مشکل بالینی داده های ارزیابی می بایست به 7 سوال درمانی پاسخ دهند که عبارتند از: نیاز به انجام درمان، نحوه ارائه خدمات درمانی، تشخیص افتراقی، اهداف مداخله، تعمیم نتایج درمان، معیار ترخیص و اثربخشی درمان. پس از ارزیابی های لازم تشخیص اختلال واجی بی ثبات از دسته اختلالات تولیدی محرز گردیده و مراجعه کننده نیازمند مداخله شناسایی شد. در مطالعه حاضر علاوه بر مشاهدات بالینی، به مراحل تشخیص اختلال واج شناسی بی ثبات، ماهیت و پروتکل انجام رویکرد کلمات پایه و روند پیشرفت گفتار و زبان در طی درمان پرداخته شده است.

بر اساس ارزیابی های پیش نیاز درمانی، رویکرد کلمات پایه استفاده گردید که مناسب ترین و پرکاربردترین تکنیک درمانی در اختلالات واج شناسی بی ثبات می باشد. نتایج به دست آمده در راستای نتایج مطالعات پیشین، مبنی بر موثر بودن رویکرد درمانی کلمات پایه در افزایش توانمندی ثبات تولیدی و سایر مهارت های گفتاری و زبانی است. جهت اطمینان از تاثیر رویکرد کلمات پایه، مطالعات گسترده تری در نمونه های بیشتر و زبان های دیگر لازم است.