پهنه بندی روستاهای بخش مرکزی شهرستان دنا به لحاظ پایداری سرمایه های معیشت

رویکرد معیشت پایدار به عنوان یکیاز رویکردهای توسعه پایدار روستایی در اواخر دهه 1980 باهدف فقرزدایی اجتماعات روستایی به وجود آمد. این رویکرد یک چارچوب وسیعی برای ارزیابی ابعاد مختلف پایداری پیشنهاد نموده است. یک جز مهم در این چارچوب سرمایه های معیشت است به طوری که دستیابی به معیشت پایدار روستایی، بدون توجه به دارایی ها و سرمایه های معیشتی در روستاها امکان پذیر نیست. از این رو، هدف این پژوهش توصیفی-تحلیلی از نوع پیمایش، پهنه بندی روستاهای بخش مرکزی شهرستان دنا به لحاظ پایداری سرمایه های معیشت بوده است. جامعه آماری تحقیق 0011خانوار روستایی بخش مرکزی شهرستان دنا بودند که براساس جدول کرجسی و مورگان 011خانوار از طریق روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایبا انتساب متناسب انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه ی محقق ساخته بود که روایی صوری آن با استفاده از پانل متخصصان و پایایی آن نیز با انجام مطالعه پیش آزمون و سنجش آلفای کرونباخ تایید شد. یافته های تحقیق نشان داد در اغلب روستاهای مورد مطالعه، مقدار 0سرمایه (اجتماعی، فیزیکی و انسانی) بالاتر از حد متوسط و 0سرمایه (مالی و طبیعی) و همچنین سرمایه کل کمتر از حد متوسط بوده است. افزون بر این، بین روستاها از لحاظ سرمایه اجتماعی، انسانی، طبیعی و همچنین سرمایه مالی شکاف و ناهمگونی وجود داشت در حالیکه از نظر سرمایه فیزیکی و نیز سرمایه کل همگن بودند. همچنین عمده روستاهای مورد مطالعه از لحاظ سرمایه مالی و طبیعی در وضعیت ناپایداری بالقوه، از لحاظ سرمایه انسانی و فیزیکی و نیز سرمایه کل در وضعیت پایداری متوسط واز لحاظ سرمایه اجتماعی در وضعیت پایداری بالقوه قرار داشتند. افزون بر این، تجزیه و تحلیل خوشهای برای طبقه بندی روستاها نشان داد که 8 ،4و 7 روستا به ترتیب به عنوان غیر برخوردار، نیمه برخوردارو برخوردار طبقه بندی شده اند. علاوه بر این، نتیجه تجزیه و تحلیل واریانس (ANOVA) نشان داد بین سه دسته از روستاها به لحاظ سرمایه های اجتماعی، فیزیکی، مالی و طبیعی، و سرمایه کل تفاوت معنی داری وجود داشت. بنابراین، روستاهای غیر برخوردار و نیمه برخوردار باید مورد دقت و توجه بیشتر برنامه ریزان قرار گیرد و لازم است برنامه ریزی منطقه ای بیش از برنامه ریزی کلی مورد توجه آنان واقع گردد