بررسی شیوه های مضمون سازی و تصویرآفرینی در شعر احمد عزیزی

پس از انقلاب سال 1357 توجه به مفاهیم دینی در جامعه گسترش یافت. بیشتر شاعران نیز به بازتاب آموزه های مذهبی و مضامین اسلامی در سروده هایشان توجه نشان دادند. شاعرانی چون شهریار، طاهره صفار زاده، علی موسوی گرمارودی از این گروه هستند. در سروده این دسته از شاعران که در پیوند با انقلاب و جنگ هشت ساله سروده شده است، مضامینی چون: ارزشهای قرآنی، معارف اخلاقی، جهاد، شهادت، نهضت عاشورا و مهدویت بیشتر جلوه گری کرد. احمد عزیزی شاعر عصر انقلاب در عرصه عرفانی و حماسی، شاعری متعهد بحساب می آید. او در هماورد اندیشه و احساس برای خود رسالت و وظیفه ای بزرگ قائل است و بزرگترین رسالت خود را تربیت نسل انقلابی ایران میداند و دراین باره زبان شعر را به خدمت میگیرد. توجه فراوان او به ترکیب سازی و آفرینش ترکیبهای بدیع و ملیح در مثنوی هایش برجوشش و طراوت شعرهایش میفزاید؛ ترکیب سازی های احمد عزیزی بهره مند از آیات قرآن کریم و مضامین آیینی است. این مقاله به بررسی شکلی و محتوایی تصاویر خلق شده در شعر احمد عزیزی میپردازد. دامنه این پژوهش، بررسی استقرایی برخی از سروده های اوست. تاکنون اثری پژوهشی یا نگارشی در قالب مستقل و در زمینه صور خیال اشعار این شاعر نام آشنا، منتشر نشده است و میتوان این پژوهش را نخستین قدم در مسیر نقد و بررسی تصویر آفرینی ادبی در شعر احمد عزیزی دانست.<-p>