نقد و بررسی آموزه های اگزیستانسیالیستی در جنبش های نوپدید دینی

جنبش های نوپدید دینی (NRMs) که در اعتراض علیه مدرنیته غربی پدید آمده اند، انواع و گرایش های مختلف و متعددی را شامل می شوند. علیرغم آنکه بسیاری از رهبران مشهور این جنبش ها همچون اشو، کوئیلو و کاستاندا در آثار خود به مخالفت و ستیز با فلسفه پرداخته اند، از مایه های فلسفه های جدید بویژه آموزه های مکتب اگزیستانسیالیسم در آثار خود متاثر بوده و استفاده نموده اند. فلسفه اگزیستانسیالیسم یکی از نحله های فکری است که در قرن بیستم با انتشار آثار کی یرکه گور رسما آغاز گردید. در این مکتب آموزه های فراوانی درباره امور مربوط به وجود و زندگی انسان وجود دارد که جنبش های نوپدید دینی از آنها به صورت التقاطی استفاده نموده اند بی آنکه به معنای واقعی و تلقی فیلسوفان این مکتب از آن آموزه ها وقوف یافته باشند. این مقاله با صرف نظر از بررسی انتقادی مکتب اگزیستانسیالیسم، به توصیف آموزه هایی از این مکتب می پردازد که به اعتقاد نگارندگان این مقاله در میان آثار رهبران مشهور برخی جنبش های دینی نوظهور یعنی اشو، کوئیلو و کاستاندا شواهدی دال بر اقتباس آنها در آثارشان وجود دارد. همچنین نحوه استفاده التقاطی و ناقص رهبران یادشده از این آموزه ها نیز تبیین می گردد.