مقایسه سبک های یادگیری و هدف گرایی تحصیلی در دانش آموزان دوزبانه و تک زبانه

عوامل مختلفی در فراگیری زبان تاثیرگذارند که همگی می توانند به بازدهی بیشتر در استفاده درست از زبان منجر شوند. تحقیق حاضر با هدف مقایسه سبک های یادگیری و هدف گرایی تحصیلی در دانش آموزان دوزبانه و تک زبانه انجام شد. طرح تحقیق از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری دوزبانه ها متشکل از زبان آموزان دختر موسسه جهاد دانشگاهی مرند و تبریز بود که یک والد ترک زبان و یک والد فارس زبان دارند و تعداد آن ها 120 نفر بودند. جامعه آماری تک زبانه ها نیز شامل دانش آموزان دختر مدرسه روستای دولت آباد مرند بود که تعداد آن ها 140 نفر بود. نمونه آماری این تحقیق متشکل از 30 نفر دانش آموز تک زبانه و 30 نفر دانش آموز دوزبانه بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل دو پرسش نامه سبک های یادگیری کلب و پرسش نامه هدف گرایی تحصیلی بود. یافته های تحقیق حاکی از آن بودند که بین هدف گرایی تحصیلی و سبک های یادگیری (به غیر از سبک یادگیری آزمایشگری فعال) در افراد دوزبانه و تک زبانه تفاوت معناداری وجود داشت. افراد دوزبانه، هدف گرایی تحصیلی بیشتری داشتند و از سبک عینی بیشتری نسبت به افراد تک زبانه استفاده می کردند. افراد تک زبانه از سبک تاملی، سبک مفهوم سازی و سبک یادگیری آزمایشگری فعال بیشتری استفاده می کردند. بر اساس یافته های این پژوهش می توان گفت که دوزبانگی هیچ محدودیتی را برای افراد ایجاد نمی کنند و در بسیاری از موارد سبب هدف گذاری و برنامه ریزی دقیق تر افراد برای رسیدن به اهدافشان می شود.