تاثیر سطح جدایش بالایی در تغییر هندسه ساختاری تاقدیس عمقی و سطحی سرگلان، لرستان، باختر ایران

تاقدیس سرگلان با پتانسیل هیدروکربنی در جنوب باختر پهنه لرستان و باختر کمربند چین خورده-رانده زاگرس واقع شده است. در این مطالعه جهت تحلیل هندسی تاقدیس سرگلان از تفسیر نیمرخ های لرزه نگاری دوبعدی و ترسیم چهار نیمرخ ساختاری عمود بر محور تاقدیس استفاده شده است. تفسیر نیمرخ های ساختاری نشان دو سطح جدایش بالایی (سازند امیران) و میانی (سازند گرو) است. سطوح جدایشی و راندگی ها تاثیر زیادی بر هندسه و کینماتیک ساختارها داشته است، به طوریکه راندگی یال جنوب باختری تاقدیس شکل گرفته و شروع به پلکانی شدن می کند. جابجایی این راندگی، تاقدیس را به سمت بالا حمل می کند، پس تاقدیس سرگلان از نوع چین های جدایشی انتقالی است. ضخامت زیاد سطح جدایش بالایی باعث تشکیل چین خوردگی ناهماهنگ گردیده به طوریکه تاقدیس عمقی سرگلان نسبت به تاقدیس سطحی بیشتر از حدود 10 کیلومتر و در زیر ناودیس سطحی به سمت شمال باختر ادامه پیدا کرده است. اندازه گیری پارامترهای هندسی نشان می دهد که تاقدیس سرگلان یک چین نامتقارن، استوانه ای است و از نظر نسبت ابعادی پهناور و از نظر کندی چین نیمه گرد شده است. تفسیر نیمرخ های لرزه نگاری نشان می دهد که یک تاقدیس عمقی به موازات تاقدیس سرگلان در زیر سطح جدایش بالایی تشکیل شده و در این مطالعه به عنوان تاقدیس سرگلان جنوبی معرفی می گردد.