فراوانی تغییرات رادیوگرافیک کندیل مفصل گیجگاهی فکی در بیماران با رابطه کلاس II و III اسکلتال

اختلالات مفصل گیجگاهی فکی ناهنجاری هایی هستند که با شکل یا عملکرد طبیعی مفصل تداخل دارند که توسط گروهی از علایم کلینیکی شامل درد و صداهای مفصلی و محدودیت یا انحراف هنگام باز کردن دهان مشخص می شوند. با توجه به تاثیر روابط اسکلتال فکی بر شکل , سایز و تغییرات مورفولوژیک کندیل و تغییرات ناشی از آن در TMJ هدف از این مطالعه بررسی پیدایش تغییرات رادیوگرافیک TMJ در افراد کلاس II و III میباشد.

این مطالعه از نوع مقطعی گذشته نگر می باشد.که در آن  249 نمونه کلاس II انگل و 66 نمونه کلاس III انگل مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از تعیین کلاس اسکلتال فکی با استفاده از سفالومتری، در تصاویر پانورامیک  تغییرات استخوانTMJ مورد بررسی قرار گرفتند. برای انجام تحلیل آماری از نرم افزار SPSS24  استفاده شد.

اروژن و بعد از آن صاف شدگی بیشترین اختلال مشاهده شده بودند. کمترین اختلال مشاهده شده نیز هایپرپلازی بود. در رده سنی 30-26 سال از نظرتوزیع صاف شدگی بین نمونه های کلاس II و III اختلاف معنی دار دیده شد (p value<0.05) به طوری که شیوع این اختلال در بیماران کلاس III بیشتر از کلاس II بود. 

در کل رده های سنی اختلاف معنی داری از نظر شیوع صاف شدگی ،  اروژن ،  هایپو پلازی  و هایپر پلازی بین نمونه های کلاس II و III وجود ندارد. زنان به طور معنی داری بیشتر از مردان به مشکلات مفصل تمپورومندیبولار مبتلا می شوند.